20 mei 2024
Als ik na een emotioneel beladen dag thuiskom, en mezelf heerlijk op mijn vertrouwde bank nestel reflecteer ik.
'Het was een mooi afscheid, alles viel op zijn plek. Het klopte gewoon'
Er werd zelfs gelachen om de leuke anekdotes die werden verteld gedurende het afscheid en tijdens het samenzijn zag ik iedereen zichtbaar ontspannen. Het ene verhaal naar de andere werd er met elkaar gedeeld dit onder het genot van een overheerlijke schaal bittergarnituur die meerdere malen voorbijkwam en een koud pilsje in de andere hand.
Ondanks het verdriet is het een mooie dag, de zonnestralen die iedereen extra warmte biedt en het hoge gras deint op en neer door een zacht briesje. Ik kijk naar de vele bloemen die verspreid staan over het veld, luister naar het fluiten van de vogels.
Ik sluit voor een moment mijn ogen en haal eens diep adem. Ook bij mij ontspanning, en ik geniet van het schouwspel van de natuur.
Het is een wonderschoon plekje, en de rust van deze omgeving werkt troostend.
Op het terras hoor ik de familieleden, vele vrienden en kennissen druk met elkaar in gesprek. Er worden herinneringen met elkaar gedeeld, daardoor besef ik me des te meer dat de sfeer van dit samenzijn de boventoon zal voeren tijdens het dragen van dit verlies.
Het is verdrietig maar het is ook goed zo.
Eenmaal thuis op mijn bank, kan ook ik glimlachend terugkijken op passend liefdevol afscheid.
Licht vermoeid sluit ook ik het af.
